Zomaar, op de verjaardag van haar moeder, komt dochter INGRID thuis. Zo lief. Wat een geluk dat ik ze allemaal zo goed heb gekend. Ome Arie, stil, pet op en iedere avond zat hij voorzien van het kannetje verse melk, gehaald bij broer Jan uit de Tramteeg, geklemd onder de krantenhanger, hij hoefde niets, maar dan ging hij weer door, naar de Bomstraat naar zijn vrouw, tante Lenie, die wel weer ergens aan het werk ging of al was. Het kleine vissershuisje, dubbel bewoond -er was een naoorlogs woningtekort- ,één kamer voor het ouderpaar en één kamer voor het verse echtpaar. Eén bedstede en één keukentje, één zoldertje. Ze verhuisden naar een grotere woning, mooi prachtig en ruim. Ieder paar een heel huis voor zich.
Kinderen groeiden groot, beloofden trouw aan geliefden, maakten carrière en leefden gelukkig. Nu, op vrijdag de dertiende, overleed Ingrid, 63 lentes jong, een ontroostbare partner nalatend. Zo onverwacht, maar toch, een feestdag. Eindelijk rust. Rust zacht stoere meid. Jullie hebben zó je best gedaan. Liefs
Maija
Geen opmerkingen:
Een reactie posten