PLANKING van LEIMUIDEN naar NOORDWIJK

Ach, die badpakkies! Ontroerend leuk. De foto is in het watersportgebied van tante Roon. Haar achtertuin grensde aan het Meer van Kudelstaart of wel "De Leimuider Plas". Met de zeilboot van tante zaliger op de achtergrond, in gezelschap van  mijn moeder, met  naast haar, twee nichten en een neef. De dreinende zeemeermin op de voorgrond, dat ben ik.  Neven en nichten.  Namen van der Drift uit Lisse of uit Schiedam, met de naam Hooimans.  Het jaar van de foto? 1945/1946, lijkt mij, gelet op mijn eigen leeftijd. Wie helpt me aan de oplossing. 

Niks planking. Daarvoor gaan we naar Noordwijk. Niet heel groot nieuws, maar het bericht bereikt de krant in het jaar dat mijn ouders in het huwelijk treden. Het jaar is 1936 om precies te zijn. Weelde en Romantiek. Althans, dat hoop ik voor ze.

" Noordwijk is de eerste badplaats in Nederland waar de „Planklng"-sport op de open zee beoefend wordt, 't Is een prachtig gezicht een athletische figuur gespannen rechtop de smalle plank te zien besturen, die met een vaart van soms 50 K.M. per uur door een motorbootje voortgetrokken wordt. Helaas is deze sport in deze dagen maar een enkele keer gedemonstreerd, want er is mooi weer voor noodig en daar worden we maar zeer karig mee bedeeld. Iedereen moppert dan ook en klaagt steen en been over de achtereenvolgende teleurstellingen die 't slechte, koude, zon arme weer ons brengt, 't is werkelijk afschuwelijk."

KATTEN KREGEN GEEN NAAM.......

Vandaag regent het. Gisteren ook. Net als de dag daarvoor. En de dag daarvoor gaf ook weinig opklaringen te zien.  Zo zie je maar weer, af een toe een beetje zon en een straaltjes water.......daarom vandaag een klein beetje gezelligheid, uit de tijd dat ik nog jong was en de kat me 's morgens, in bed, wakker maakte. De witte kat, met een groen en een blauw oog. Doof was hij ook. Of was het een zij. Geen idee. Mannetjes of vrouwtjes. Het was geen kwestie, toen, in mijn jeugd. Later, als je groot was, misschien.....Nu.......op 80 lentes en met weinig "asem".  Zegt de cardioloog" plaspillen", de oplossing...... voor hem, niet voor mij....Althans, niet deze pillen.  Ach er is geen kip die deze blog leest.......dus we gaan gewoon strompelend verder, door: op naar de honderd!

AFSCHEID

Groetjes, voor iedereen. Maija

 

RUST ZACHT ALLEMAAL

 

Zomaar, op de verjaardag van haar moeder, komt dochter INGRID thuis. Zo lief.  Wat een geluk dat ik ze allemaal zo goed heb gekend. Ome Arie, stil, pet op en iedere avond zat hij voorzien van het kannetje verse melk, gehaald bij broer Jan uit de Tramteeg, geklemd onder de krantenhanger, hij hoefde niets, maar dan ging hij weer door, naar de Bomstraat naar zijn vrouw, tante  Lenie, die wel weer ergens aan het werk ging of  al was. Het kleine vissershuisje, dubbel bewoond -er was een naoorlogs woningtekort- ,één kamer voor het ouderpaar en één kamer voor het verse echtpaar. Eén bedstede en één keukentje, één zoldertje. Ze verhuisden naar een grotere woning, mooi prachtig en ruim. Ieder paar een heel huis voor zich.

 Kinderen groeiden groot, beloofden trouw aan geliefden, maakten carrière en leefden gelukkig.  Nu, op vrijdag de dertiende, overleed Ingrid,  63 lentes jong, een ontroostbare partner nalatend. Zo onverwacht, maar toch, een feestdag. Eindelijk rust. Rust zacht stoere meid. Jullie hebben zó je best gedaan. Liefs

Maija