PLANKING van LEIMUIDEN naar NOORDWIJK

Ach, die badpakkies! Ontroerend leuk. De foto is in het watersportgebied van tante Roon. Haar achtertuin grensde aan het Meer van Kudelstaart of wel "De Leimuider Plas". Met de zeilboot van tante zaliger op de achtergrond, in gezelschap van  mijn moeder, met  naast haar, twee nichten en een neef. De dreinende zeemeermin op de voorgrond, dat ben ik.  Neven en nichten.  Namen van der Drift uit Lisse of uit Schiedam, met de naam Hooimans.  Het jaar van de foto? 1945/1946, lijkt mij, gelet op mijn eigen leeftijd. Wie helpt me aan de oplossing. 

Niks planking. Daarvoor gaan we naar Noordwijk. Niet heel groot nieuws, maar het bericht bereikt de krant in het jaar dat mijn ouders in het huwelijk treden. Het jaar is 1936 om precies te zijn. Weelde en Romantiek. Althans, dat hoop ik voor ze.

" Noordwijk is de eerste badplaats in Nederland waar de „Planklng"-sport op de open zee beoefend wordt, 't Is een prachtig gezicht een athletische figuur gespannen rechtop de smalle plank te zien besturen, die met een vaart van soms 50 K.M. per uur door een motorbootje voortgetrokken wordt. Helaas is deze sport in deze dagen maar een enkele keer gedemonstreerd, want er is mooi weer voor noodig en daar worden we maar zeer karig mee bedeeld. Iedereen moppert dan ook en klaagt steen en been over de achtereenvolgende teleurstellingen die 't slechte, koude, zon arme weer ons brengt, 't is werkelijk afschuwelijk."

KATTEN KREGEN GEEN NAAM.......

Vandaag regent het. Gisteren ook. Net als de dag daarvoor. En de dag daarvoor gaf ook weinig opklaringen te zien.  Zo zie je maar weer, af een toe een beetje zon en een straaltjes water.......daarom vandaag een klein beetje gezelligheid, uit de tijd dat ik nog jong was en de kat me 's morgens, in bed, wakker maakte. De witte kat, met een groen en een blauw oog. Doof was hij ook. Of was het een zij. Geen idee. Mannetjes of vrouwtjes. Het was geen kwestie, toen, in mijn jeugd. Later, als je groot was, misschien.....Nu.......op 80 lentes en met weinig "asem".  Zegt de cardioloog" plaspillen", de oplossing...... voor hem, niet voor mij....Althans, niet deze pillen.  Ach er is geen kip die deze blog leest.......dus we gaan gewoon strompelend verder, door: op naar de honderd!

AFSCHEID

Groetjes, voor iedereen. Maija

 

RUST ZACHT ALLEMAAL

 

Zomaar, op de verjaardag van haar moeder, komt dochter INGRID thuis. Zo lief.  Wat een geluk dat ik ze allemaal zo goed heb gekend. Ome Arie, stil, pet op en iedere avond zat hij voorzien van het kannetje verse melk, gehaald bij broer Jan uit de Tramteeg, geklemd onder de krantenhanger, hij hoefde niets, maar dan ging hij weer door, naar de Bomstraat naar zijn vrouw, tante  Lenie, die wel weer ergens aan het werk ging of  al was. Het kleine vissershuisje, dubbel bewoond -er was een naoorlogs woningtekort- ,één kamer voor het ouderpaar en één kamer voor het verse echtpaar. Eén bedstede en één keukentje, één zoldertje. Ze verhuisden naar een grotere woning, mooi prachtig en ruim. Ieder paar een heel huis voor zich.

 Kinderen groeiden groot, beloofden trouw aan geliefden, maakten carrière en leefden gelukkig.  Nu, op vrijdag de dertiende, overleed Ingrid,  63 lentes jong, een ontroostbare partner nalatend. Zo onverwacht, maar toch, een feestdag. Eindelijk rust. Rust zacht stoere meid. Jullie hebben zó je best gedaan. Liefs

Maija

GEBOREN TE LEIDEN, deel twee : ZE WIST HET NIET,

een zo'n mooi jongetje van toen, met zijn lieve dochter en fiets

Op reis naar, wat later onze allerlaatste Cruise-bestemming zal blijken te zijn,  treffen we een gezellig stel in de taxi die ons er voor de zoveelste keer richting Amsterdam-haven gaat brengen. Een Noordwijker van ver in de negentig die op bezoek gaat bij zijn zuster, bijna even oud voor het jaarlijkse bezoek bij gelegenheid van haar verjaring. Hij vertelt een mooi verhaal over de "mooie jonge jongetjes" die in "De Elf Huizen" woonden. Hij heeft  er levendige herinneringen aan. en de andere partner in crime is een ervaren motorrijder, die op dezelfde dag is geboren in het nu LUMC genoemde Rijksziekenhuis. Het gesprek  brengt ons richting DELPHER, waar dit relaas wordt aangetekend vol liefde overgeschreven door mijn zaliger zusje:

Als echte Noordwijker, blijft het jammer als je geboorteplaats Leiden is geworden, omdat je in het ziekenhuis werd geboren. Maar dat is iets wat heel wat Noordwijkers herkennen. Wel weer bijzonder is het ‚als er net op het moment dat jij geboren gaat worden , iets aan de hand is in het Rijks academisch ziekenhuis Leiden. Waardoor er geen bed vrij was en ik bijna op de gang geboren werd. De oorzaak van deze drukte vinden we terug in de krant bij: 

de Nieuwsdienst Algemeen Dagblad DEN HAAG. Oorzaak;het was te danken aan de Katwijkse najaarsfeesten in 1954.

 

Nieuwsdienst Algemeen Dagblad DEN HAAG. —

 PALINGVENTER veroorzaakte epidemie

 Door zijn aan misdadigheid grenzende onverschilligheid heeft de 38-jarige palingventer

C.J. van A. uit Leiderdorp begin September 1954 een paratyfusepidemie

veroorzaakt, die meer dan driehonderd mensen uit de Rijnstreek op het

ziekbed bracht. Hoewel hem verboden was in levensmiddelen te handelen,

daar hij drager van paratyfusbacillen is, toog Van A. tijdens

feesten in Katwijk naar deze plaats om paling te venten. Hij maakte de vis

ook nog zelf schoon. Bekeuring hielp niet . Hij werd door de politie betrapt

en na een proces-verbaal wegens overtreding van het visbesluit uit het

dorp gezet. Zonder zich maar één moment te bedenken ging Van A. naar

Noordwijk, waar hij zich op de boulevard installeerde. Hier kreeg hij een

verbaal wegens overtreding van de warenwet, maar intussen was het

kwaad geschied. In de volgende week kreeg een ' paratyphus-epidemie

vaste voet in Katwijk. Noordwijk en omstreken. Vieze paling De politie

heeft 39 zieken gehoord; drie van hen verschenen gisteren voor de Haagse

politierechter om te getuigen, dat de door Van A. verkochte paling er vies

had uitgezien en had gestonken. Tegen dit alles in hield Van A. vol, dat de

paling prima was geweest.

 

Verontwaardigd

De officier van justitie sprak er vooral zijn

verontwaardiging over uit, dat Van A. maar gewoon door was blijven

venten. Zijn eis luidde 75 gulden boete voor de eerste overtreding en twee

weken gevangenisstraf voor de tweede. De politierechter vonniste conform

de eis. Nog voor hij uitgesproken had kondigde Van A. aan, in hoger

beroep te zullen gaan.

 Gelukkig is het voor mij goed afgelopen …

al ben ik wel een Leienaar.

(Maar nog dit: Leienaars zijn de allerliefste mensen van de WERELD.) 

 

Tsja, en dan ben je plotseling 80. Ook nog in een ziekenhuisbed. Waar, het moet gezegd, de verzorging optimaal is. Kiest u een gebakje, mevrouw! De gehele kamer is opgesierd met vlaggen en foto's. Al het personeel zingt mij toe: Lang zal ze leven...........ik bedoel maar, in betere handen kun je niet zijn,  neef Jeroen en vrouw met de gebakschoteltjes én vorkjes en taart van zijn moeder + zaliger receptuur,  komt wat later, één groot feest. Ja, er zijn door een stomme val wat beperkingen aan de viering, maar het komt goed. Hoop ik. Dat is dan een prachtig geschenk voor mijn verjaardag!!!!

Geboren te Leiden, 25 juni 1943

 Ik ben zo uitermate tevreden over mijn ouders!

Hoezo ? Zult u mij vragen. Nou, zal ik u antwoorden, gewoon om alles!. Ze zijn zo perfect! Het begon al met het moment van mijn geboorte. Zij zullen mij -ik heb het ze nooit kunnen vragen- hebben gepland voor 21 juni om middernacht.  Dat is naar mijn mening het meest ultieme moment om geboren te mogen worden. De langste dag om feest te vieren, de kortste nacht om door te zakken en een zonnige zomer in het verschiet. Goed, het is 25 juni geworden, maar dat zal wel weer mijn eigen schuld zijn geweest. Gebrek aan karakter. No even wachten, nog even kijken wat de mogelijkheden zijn, nog even de zaken op een rijtje zetten, tot, uiteindelijk, elk uitstel onmogelijk is.

Dat Leiden mijn geboorteplaats werd, in plaats van mijn geliefde Noordwijk, is ook eigen schuld! Had ik niet zelf voor complicaties moeten zorgen: dan hadden mijn moeder en ik gewoon gezellig thuis kunnen blijven en hadden wij Leiden en het ziekenhuis links laten liggen.

Het oorlogsjaar dan? zult u voorzichtig wagen de perfectie aan te tasten? Nee, ook prima! Juist het ontbreken van basisbenodigdheden als voedsel en warmte voor zowel lichaam als geest ontwikkelden in mijn latere leven de zucht naar kennis en romantiek en een niet te verzadigen honger naar mooie en lekkere dingen.

Gewicht en lengte dan? Meten u blikken mij geringschattend. Het volmaakte evenwicht toon ik u! Van alles te veel, van alles te weinig. En het gezin dan, broers en zusters? Van ieder EEN, meer soorten zijn er niet.

Rijkdom? Armen vol liefde en zakken vol goede zorg! Kwaliteit! Perfect? OPTIMAAL PERFECT!

En door een waas van herinnering bekijk ik een oude vergeelde foto waarop zij staan. MIJN VADER en MIJN MOEDER. Zo stralend. Hun huwelijksdag. Feest en bloemen. Een dag vol beloften. Opeens valt het gemis weg, geeft het niet meer dat ze zo jong al zijn gestorven. het is of ik ze hoor zingen in het Engelenkoor.

Lang zal ze leven, lang zal ze leven!

Vandaag is mijn geboortedag. Feest en bloemen. Hun belofte aan mij is ingelost. Lang zullen ze leven . In de gloria.

april 1993, Noordwijk. MVV

Mijn Moeder is van MIJ

 Ze zou vandaag haar verjaardag hebben gevierd. Mijn moeder. Zij is ook de moeder van Kees, haar eerst geborene met mij in het midden en dochter  Elly haar laatst geborene.  Mijn moeder ging dood in 1958, op Palmzondag. Ze was nog zo jong, mijn moeder.  Op advies van huisarts Goudriaan  was ze richting het Rijksziekenhuis in Leiden gegaan. Daar werd kanker geconstateerd zo spoedig mogelijk , liefst direct gevolgd door een operatie als enige redmiddel. Het ging minder goed met haar als men hoopte. Niet goed dus en moeder overleed op 30 maart van dat jaar. een week voor het Paasfeest. Ik geloof dat deze dagen dit jaar precies hetzelfde vallen. Mijn vader en mijn broer waren bij haar overlijden in  het hospitaal aanwezig. Mijn zusje, zonder moeder gekomen met 3,5 jaar en ik, sliepen bij mijn tante op zolder. Tante kwam het ons daar vertellen  dat ik mij maar met de eerstvolgende mogelijkheid naar Leiden moest bewegen. Misschien kon ik iets voor ze doen. .

Moeder als laatste geborene in het gezin Verhoeven, het 13e levende kind.

Moeder met haar zusjes Rona en Mies.

Moeder met haar nichten en neven.

Moeder als teener.

Van Koningen en Koninginnen

Vandaag de hele tijd naar KONINGSDAG gekeken,  56 jaar is hij geworden vandaag, WA en tien jaar onze KONING. Ik denk terug aan mijn HAAGSE - BZ-  tijd. De Koninginnedagen van toen, BEATRIXS, keurig in de plooi, nog voor haar KONINGIN JULIANA, ook keurig maar weer anders. Een film over haar kroning, die in de buitenlucht werd vertoond, op en terras achter het hotel "de Zeeleeuw" of daar ergens  naast. Een jaar of vier/vijf was ik. Na afloop GROOT VUURWERK én effe langs bij tante Leni in de Bomstraat, bakkie doen. 

Tante Leni aan de afwas 

Het kleine huisje aan de Bomstraat, geen voordeur, een bekend architectonisch beeld in die oude tijden, waar in de bijna jaren zestig,  twee gezinnen woonden dat van Tante Leni en haar dochter Agnes

Ach wat viel me op, aan deze viering....... Het duurde lang, 4.000.000 euro heeft het gekost, en Lee Towers zong met zijn hart én EMOTIE en werd gered door Davina Michelle, wat een stem en een warmte. TOP! Ja en voor wat de ORANJES betreft? Goed toch. Iedere vier jaar een presidentsverkiezing is ook niet alles....

Dus volgend jaar weer naar de Koning kijken. 

Elly Vliet Vlieland

Zo af en toe een leuke Kiek. Dag El💖