123

 Vandaag zou ze 123 zijn geworden.......honderd en drie en twintig; wat een aardige leeftijd om op te kunnen schrijven: één-twéé-dríé. Een lieve tante.....had ze het gekund, ze was langs gekomen, had een bakkie gedaan en een borreltje gedronken. Ze zou gezegd hebben "Nou meid van harte gefeliciteerd en dat het komende jaar nog maar mooier mag zijn als het vorige!" Voorbijgaand aan al het leed wat er in dat afgelopen jaar was gebeurd. Geen knuffel......wij waren niet zo van de knuffels, daar hadden we tijd niet voor. Vervolgens frommelde ze me een tientje in de hand "koop er maar wat moois voor" en had zich aan de tafel geschaard waar zich al wat andere tantes verzameld hadden. 9 tantes van moederskant en 2,5 van de kant van mijn vader. De halve tante kwam voort uit het eerdere huwelijk van mijn grootmoeder, de dochter van de man die al eeuwen geleden het gangetje  tussen de "Elf Huisies"van  een naam voorzag: "Hensies" sloppie. 

Terug naar tante Leni, moeder van Agnes en diens dochter Ingrid. Helaas alle drie zijn ze er niet meer. Net als al die andere tantes, omes en veel van hun kinderen, de neven en nichten........Mijn ouders, mijn zusje.......Het lijkt wel een slagveld. Ach laten we maar terugblikken op de mooie jaren, blikt u mee?

Een jonge tante Leni Gordijn-Verhoeven

Dochter Agnes Gordijn

Moeder en Dochter

In de tuin aan de Dahliastraat, op de achtergrond de woningen aan de Van Panhuysstraat. Tante Leni zit op het geschenk dat ik die dag mocht aanvaarden. Een opklapbaar zonnebed, het jaar 1963/64. Mijn broer én zus én tante Leni !

Mijn familie, toch nog een klein beetje FEEST!