EEN HEERLIJK VERJAARDAGSFEEST....

Hier zit ze dan, onze Coby. Feestelijk middelpunt van het vieren van haar verjaardag, hoe mooi is het in het Noordwijkse HOTEL aan het Picképlein in Noordwijk. Het was helemaal leuk en KEUN, OF KEUN EN LEUK.  Haar kinderen en kleinkinderen, Schoon kinderen, nichten en neven, vriendinnen en ja, wie niet. Dank je Coby. Het was helemaal GEZELLIG!!!

De TWEELING PAKT UIT: FEEST

Ze worden vandaag 6 jaar.  Feest vieren op school. 

Evi en Noé

                                                                 HIEP, HIEP, HOERA!

COBY VIERT MORGEN HAAR VERJAARDAG

                                                                                  Morgen viert "het mooiste meisje van de klas"  alweer de 80 ste herinnering aan haar geboortedag. 

Zij is een  -Coby- één van de kleinkinderen, vernoemd naar haar grootmoeder, Jacoba Driessen!

Die leeftijd, komt wat uiterlijk betreft pas over 40 jaar!

Gefeliciteerd

De TWEELING viert hun ZESDE VERJAARDAG!

VANDAAG! De tweeling: Evi en Noé, geboren in de maand november van 2018 worden alweer 6!   Pronte meiden! Ze doen alles mee met hun twee grote broers. Boksen, Skeeleren en Basketbal en Rommel maken. Grote monden op zetten of Ontzettend lief zijn. Poezelige, schattige grietjes. Van die hulpeloze schatjes is heel weinig overgebleven, zoals helder mag zijn.    

TERUG naar de TOEKOMST

Best leuk, die oude kiekjes....hier een portret mét een portret waarop staan afgebeeld Tante To, Opoetje, tante Ali en tante Jo en tenslotte de HEER des Huizes. Schattig hoor. Maar kijk dan ook eens naar  de bindende factor, hieronder, op het driehoekje drukken.

Ja en dan lieg ik. Ben in het Leidse Ziekenhuis geboren, maar de rest van mijn leven ben ik trouw gebleven aan het HELE dorp, Zee en Binnen. Wanneer ook het Noordwijkse accent  door de ode aan de Vuurtoren klinkt dan raak ik ontroerd....springen de tranen me in de ogen de ZEE  klinkt als de ZIH, geloof ik maar verbeter me alsjeblieft......

De foto's zijn gemaakt door mijn zusje. Al weer drie jaar geleden overleden. BORSTKANKER zo één ongelooflijke shit ziekte, daarom deze zinloze verhaaltjes, lees ze----help mij verder met mijn leven----!

OLIJFOLIE-SLACHTOFFER

Het is 1972. Aan alles is gedacht. Bruin worden telt. Het best bruin-wordt-middel is OLIJFOLIE. Liters gaan er doorheen. Gevolgen zijn niet best, blijkt nu. Maar de kleur was goed. 

DE ZONNEBLOEMETJES JURK

 Gewinkeld werd er ook.  Zo werd deze in het  lokale boetiekje gekochte jurk het toppunt van nieuwe sjiek. 

In Lloret de Mar, Costa Brava : De Markt

Het is september 1972, het leven mag worden gevierd.

De mode van toen lijkt zich nu te herhalen. Minirok, T-shirt met wijde mouwen en de zonnebril! Toen nog naar  de mode van de vliegenier, de zg. PILOTENBRIL.

Zojuist GEKOCHT op de lokale markt....KRUIDEN. Voor in de PAELLA, een tas vol. 

Maar ook WITTE PEPER, ZWARTE PEPER en VISKRUIDEN, SAFRAAN. ja, het was een hele tas vol geworden. 

Er werden flessen drank gekocht, voor thuis,  Bacardi-Ron! 

Ezels ook. Nee, niet die I-A balkende grijze stinkerds, maar speelgoed ezels. Met ZONNEHOEDEN op hun hoofd en hoe groter hoe mooier.  Nu zijn ze te koop als A-I modellen ( denk ik ). Alles mocht mee  het vliegtuig in waar.... JE OOK MOCHT  OOK ROKEN. Net vóór het moment van vertrek kwam één van de charmante stewardessen een bordje klemmen op een willekeurige stoelleuning halverwege het toestel, waarop geschreven stond :"ROKEN";  niet heel veel later sloeg dan de damp neer. 

Dat broekpak is nog altijd in mijn bezit, maatje te klein geworden, maar wil je het dragen, laat het weten.

LLORET DE LA MAR, na middernacht

Was je in Lloret dan mocht je na 12 uur middernacht, niet meer op het strand verblijven. De plaatselijke policiá ofwel de GARDIÁ CIVIL haalde je daar weg en brachten je naar het policiábureau waar je verder dan je roes -er werd veel gedronken- UITSLIEP.  Hoe het dan verder ging? Moest je een boete betalen, werd er een proces-verbaal opgesteld, geen idee van de afloop maar spannend was het wel. 

Voor een volgende nacht liet je het strand links liggen en zocht je, richting de autosnelweg een langdurig open blijvende disco op. DANCING THE NIGHT AWAY! Om dan uiteindelijk voor het ontbijt in je appartement  aan te komen met een onderweg aangeschaft knapperig gegrilld kippetje en dan  tot en met het vroege middaguur je bed  in te duiken.....en te dromen van Paco Romero ! Waarvan je nu afvraagt wat deed hij daar. Niet gevonden in het grote internet archief......

HERINNERINGEN aan LLORET DE MAR

Herinneringen aan LLORET DE MAR,  nu de dagen korter worden duik ik graag in de dozen met oude foto's!

Vertel ik U er de avonturen bij. Over toen, die zomer. Samen naar Lloret de Mar in de hitte hete zon van lang geleden. Mijn reisgenoot ontmoette ik in de openbaarvervoer bus. Op weg naar ons werk. Zij stapte in Wassenaar uit en ik bleef zitten tot Den Haag, Centraal Station.  Een eigen auto leek nog een onhaalbare droom. Zij was een paar jaar jonger in leeftijd dus vroegen haar ouders vooral "goed op haar te passen". Wat ik ook deed - NATUURLIJK-!

Mijn wensen waren bescheiden: een appartement aan de rivier en tegenover 'THE MOBY DICK" een PUB-DISCOTHEEK waar het personeel achter de tap stond tot ze het moment bereikten waarop ze onderuitgingen aan drank of ander genot en nog mompelend 'Brown Sugar' van de Rolling Stones prevelden.....mooie tijden.

Een jaar eerder was ik daar ook geweest. Met een schattig vriendje, Engels van afkomst, uit New Castle. James voluit maar Jimmy voor mij. Ik las hem de toekomst en hij zong liedjes voor mij,  we leerden elkaar Spaans, met behulp van een woordenboek van 5 centimeter lang en 3,5 centimeter breed.  Heel veel woorden leerden we niet. Altijd dacht ik later dat hij Chris Rea was zo werd ik dus fan van Chrissy.

Met vrienden of  vriendinnetjes bezochten we ook LA MASIA, de beste NACHTCLUB aan de COSTA BRAVA.

Hier zitten we dan, stukken van Noordwijkse meiden....soms deden we een rondje te paard. Dat was nog niet zó eenvoudig. Er moet een tafeltje worden gezocht, waar ik op klom. Dan pas klom ik op het paard en dan, als ik geheel rijvaardig was bevonden, sjokten we langs groenloze paden, tot op een kilometer van het bereden pad, het paard een lekker hapje rook en wij samen verdwaalden. Ach, lang, lang geleden allemaal!

OP de KERMIS

 De Kermis naast het Gemeentehuis in Noordwijk Binnen  naast de ZWEEF. 

Staat mijn zus, gekleed in de mode van die tijd: T-shirt, spijkerbroek en het JASJE. Zelf gewrocht van oude rode zakdoeken, waar zou het zijn gebleven? 

Waarschijnlijk ligt het nog opgeborgen in één van de zolder-dozen. Samen met de door haar moeder in 1954 gebreide cape, het dito jurkje, haar kleine en haar grote communie jurkje. Ach 

Kermis in Noordwijk, jaren later  blijft het een bescheiden geheel. Traditie na traditie, bescheiden overgebleven restanten van beschaafd burgerschap. 

Mooi toch? Kermis in Noordwijk Binn

Locatie: Noordwijk Binnen, Nederland Kloosterplein Google Maps Accommodaties: 

Datum: di 27 t/m za 31 augustus 2024* Datum Kermis Noordwijk Binnen 2025 »

Een Honderd En Zes en Zestig

166! Jaren!  Samen dan.....daar zitten we.  Broer en Zus. Thuis! Geplakt boven het originele uithangbord van het van ouds  bekende CAFÉ van Opoe Zeeweg. Net nog cadeau gekregen van Mijnheer Noordermeer. Dik op tijd dus. Ik ben er blij mee.  

Gezellig gezeten achter de de kaasblokjes, snack worstjes  en andere de "Gezelligheid" bevorderende ingrediënten. We vieren mijn verjaardag. Rustig en met klein publiek. Wel nog net energie genoeg om de dekseltjes er af te halen.  

DANK VOOR ALLE GOEDE WENSEN. En laat eens iets van je horen, met veel Liefs van MIJ!

Wensen? Opmerkingen? Laat het me weten!

opoezeeweg@gmail.com

MOEDERTJE'S VERJAARDAG

Feest! Mijn moeder zou vandaag 108 jaar zijn geworden. Dan had ze vast een onderscheiding gekregen van onze Koning. Maar zij is geboren in 1916, als jongste in het gezin van Co en Piet Verhoeven. Uitbaters van het cafeetje aan de Nieuwe Zeeweg, laatst bekend onder de naam 'HET VUURSCHIP'.  Het is jammer, maar al op 41 (jeugdige) jaren, kwam er op Paaszondag 1958 een einde aan haar leven. KANKER!  Nog geen maand na het -voor ons nabestaanden totaal onverwachte einde- opname en operatie in het  Rijks Academische Ziekenhuis. Wij nabestaanden, mijn vader van 44 ons nakomertje van 3,5.  Mijn in dienst opgeroepen broer van 17, en ik zei de gek, 14,5 jaar jong. 

Hou er maar over op, we gaan gewoon feest vieren. De foto's laten de verjaardag zien met de zusters van mijn moeder op verjaardagsbezoek bij tante Nel. Lang later dan 1958 dat is dan wel weer een dingetje natuurlijk. Met het sigaretje Tante Roon uit Leimuiden, dan Tante Ali op de brommer uit Voorschoten, Nel's dochter An, dan tante Marie uit Lisse, en de kleinzoon van tante Nel, dan is het kringetje rond. Ja en Roon en Marie, kwamen per fiets aangesneld. Zonder electrische ondersteuning. Wat een wijven hé! Gefeliciteerd. Ik hou van jullie!

Missen

Henk, An, Anneke en Bets, toasten nu op de verjaardag van tante Nel.

Feestje! Gezellig!

"Daar heb ik sin-ing" Het zijn niet mijn woorden.....maar ze klinken zo leuk! ..In een reclame spotje op de TV laat het een meisje zien. Ver weg en op een zonnig strand,  ze houdt haar vader bezig, "Pap" klinkt het doe dit, doe dat ......Het herinnert me aan mijn jeugd, een gelukkige jeugd, Daar heb ik sin-ing.....ZIN HEBBEN IN.....blijft weinig over om van te houden.....een duffe oudheid maakt mijn leven traag....tis op, tis uit, tis over............

Dan maar oude filmpjes kijken. Waar is de tijd gebleven dat ik per dag wel een stuk of tien blogs bijhield....Filmpjes maakte, en nu....... 80......Alle tijd van de wereld.....Kijk maar eens naar VADERDAG......slaat wat datum betreft nergens op, straks pas, in juni, maar met heel veel vaders, van vroeger.......zij zijn er niet meer.......

Oh ja, zet de foto's op GROOT, het vierkantje helemaal rechtsonder.......

123

 Vandaag zou ze 123 zijn geworden.......honderd en drie en twintig; wat een aardige leeftijd om op te kunnen schrijven: één-twéé-dríé. Een lieve tante.....had ze het gekund, ze was langs gekomen, had een bakkie gedaan en een borreltje gedronken. Ze zou gezegd hebben "Nou meid van harte gefeliciteerd en dat het komende jaar nog maar mooier mag zijn als het vorige!" Voorbijgaand aan al het leed wat er in dat afgelopen jaar was gebeurd. Geen knuffel......wij waren niet zo van de knuffels, daar hadden we tijd niet voor. Vervolgens frommelde ze me een tientje in de hand "koop er maar wat moois voor" en had zich aan de tafel geschaard waar zich al wat andere tantes verzameld hadden. 9 tantes van moederskant en 2,5 van de kant van mijn vader. De halve tante kwam voort uit het eerdere huwelijk van mijn grootmoeder, de dochter van de man die al eeuwen geleden het gangetje  tussen de "Elf Huisies"van  een naam voorzag: "Hensies" sloppie. 

Terug naar tante Leni, moeder van Agnes en diens dochter Ingrid. Helaas alle drie zijn ze er niet meer. Net als al die andere tantes, omes en veel van hun kinderen, de neven en nichten........Mijn ouders, mijn zusje.......Het lijkt wel een slagveld. Ach laten we maar terugblikken op de mooie jaren, blikt u mee?

Een jonge tante Leni Gordijn-Verhoeven

Dochter Agnes Gordijn

Moeder en Dochter

In de tuin aan de Dahliastraat, op de achtergrond de woningen aan de Van Panhuysstraat. Tante Leni zit op het geschenk dat ik die dag mocht aanvaarden. Een opklapbaar zonnebed, het jaar 1963/64. Mijn broer én zus én tante Leni !

Mijn familie, toch nog een klein beetje FEEST!