Een Honderd En Zes en Zestig

166! Jaren!  Samen dan.....daar zitten we.  Broer en Zus. Thuis! Geplakt boven het originele uithangbord van het van ouds  bekende CAFÉ van Opoe Zeeweg. Net nog cadeau gekregen van Mijnheer Noordermeer. Dik op tijd dus. Ik ben er blij mee.  

Gezellig gezeten achter de de kaasblokjes, snack worstjes  en andere de "Gezelligheid" bevorderende ingrediënten. We vieren mijn verjaardag. Rustig en met klein publiek. Wel nog net energie genoeg om de dekseltjes er af te halen.  

DANK VOOR ALLE GOEDE WENSEN. En laat eens iets van je horen, met veel Liefs van MIJ!

Wensen? Opmerkingen? Laat het me weten!

opoezeeweg@gmail.com

MOEDERTJE'S VERJAARDAG

Feest! Mijn moeder zou vandaag 108 jaar zijn geworden. Dan had ze vast een onderscheiding gekregen van onze Koning. Maar zij is geboren in 1916, als jongste in het gezin van Co en Piet Verhoeven. Uitbaters van het cafeetje aan de Nieuwe Zeeweg, laatst bekend onder de naam 'HET VUURSCHIP'.  Het is jammer, maar al op 41 (jeugdige) jaren, kwam er op Paaszondag 1958 een einde aan haar leven. KANKER!  Nog geen maand na het -voor ons nabestaanden totaal onverwachte einde- opname en operatie in het  Rijks Academische Ziekenhuis. Wij nabestaanden, mijn vader van 44 ons nakomertje van 3,5.  Mijn in dienst opgeroepen broer van 17, en ik zei de gek, 14,5 jaar jong. 

Hou er maar over op, we gaan gewoon feest vieren. De foto's laten de verjaardag zien met de zusters van mijn moeder op verjaardagsbezoek bij tante Nel. Lang later dan 1958 dat is dan wel weer een dingetje natuurlijk. Met het sigaretje Tante Roon uit Leimuiden, dan Tante Ali op de brommer uit Voorschoten, Nel's dochter An, dan tante Marie uit Lisse, en de kleinzoon van tante Nel, dan is het kringetje rond. Ja en Roon en Marie, kwamen per fiets aangesneld. Zonder electrische ondersteuning. Wat een wijven hé! Gefeliciteerd. Ik hou van jullie!

Missen

Henk, An, Anneke en Bets, toasten nu op de verjaardag van tante Nel.

Feestje! Gezellig!

"Daar heb ik sin-ing" Het zijn niet mijn woorden.....maar ze klinken zo leuk! ..In een reclame spotje op de TV laat het een meisje zien. Ver weg en op een zonnig strand,  ze houdt haar vader bezig, "Pap" klinkt het doe dit, doe dat ......Het herinnert me aan mijn jeugd, een gelukkige jeugd, Daar heb ik sin-ing.....ZIN HEBBEN IN.....blijft weinig over om van te houden.....een duffe oudheid maakt mijn leven traag....tis op, tis uit, tis over............

Dan maar oude filmpjes kijken. Waar is de tijd gebleven dat ik per dag wel een stuk of tien blogs bijhield....Filmpjes maakte, en nu....... 80......Alle tijd van de wereld.....Kijk maar eens naar VADERDAG......slaat wat datum betreft nergens op, straks pas, in juni, maar met heel veel vaders, van vroeger.......zij zijn er niet meer.......

Oh ja, zet de foto's op GROOT, het vierkantje helemaal rechtsonder.......

123

 Vandaag zou ze 123 zijn geworden.......honderd en drie en twintig; wat een aardige leeftijd om op te kunnen schrijven: één-twéé-dríé. Een lieve tante.....had ze het gekund, ze was langs gekomen, had een bakkie gedaan en een borreltje gedronken. Ze zou gezegd hebben "Nou meid van harte gefeliciteerd en dat het komende jaar nog maar mooier mag zijn als het vorige!" Voorbijgaand aan al het leed wat er in dat afgelopen jaar was gebeurd. Geen knuffel......wij waren niet zo van de knuffels, daar hadden we tijd niet voor. Vervolgens frommelde ze me een tientje in de hand "koop er maar wat moois voor" en had zich aan de tafel geschaard waar zich al wat andere tantes verzameld hadden. 9 tantes van moederskant en 2,5 van de kant van mijn vader. De halve tante kwam voort uit het eerdere huwelijk van mijn grootmoeder, de dochter van de man die al eeuwen geleden het gangetje  tussen de "Elf Huisies"van  een naam voorzag: "Hensies" sloppie. 

Terug naar tante Leni, moeder van Agnes en diens dochter Ingrid. Helaas alle drie zijn ze er niet meer. Net als al die andere tantes, omes en veel van hun kinderen, de neven en nichten........Mijn ouders, mijn zusje.......Het lijkt wel een slagveld. Ach laten we maar terugblikken op de mooie jaren, blikt u mee?

Een jonge tante Leni Gordijn-Verhoeven

Dochter Agnes Gordijn

Moeder en Dochter

In de tuin aan de Dahliastraat, op de achtergrond de woningen aan de Van Panhuysstraat. Tante Leni zit op het geschenk dat ik die dag mocht aanvaarden. Een opklapbaar zonnebed, het jaar 1963/64. Mijn broer én zus én tante Leni !

Mijn familie, toch nog een klein beetje FEEST!

PLANKING van LEIMUIDEN naar NOORDWIJK

Ach, die badpakkies! Ontroerend leuk. De foto is in het watersportgebied van tante Roon. Haar achtertuin grensde aan het Meer van Kudelstaart of wel "De Leimuider Plas". Met de zeilboot van tante zaliger op de achtergrond, in gezelschap van  mijn moeder, met  naast haar, twee nichten en een neef. De dreinende zeemeermin op de voorgrond, dat ben ik.  Neven en nichten.  Namen van der Drift uit Lisse of uit Schiedam, met de naam Hooimans.  Het jaar van de foto? 1945/1946, lijkt mij, gelet op mijn eigen leeftijd. Wie helpt me aan de oplossing. 

Niks planking. Daarvoor gaan we naar Noordwijk. Niet heel groot nieuws, maar het bericht bereikt de krant in het jaar dat mijn ouders in het huwelijk treden. Het jaar is 1936 om precies te zijn. Weelde en Romantiek. Althans, dat hoop ik voor ze.

" Noordwijk is de eerste badplaats in Nederland waar de „Planklng"-sport op de open zee beoefend wordt, 't Is een prachtig gezicht een athletische figuur gespannen rechtop de smalle plank te zien besturen, die met een vaart van soms 50 K.M. per uur door een motorbootje voortgetrokken wordt. Helaas is deze sport in deze dagen maar een enkele keer gedemonstreerd, want er is mooi weer voor noodig en daar worden we maar zeer karig mee bedeeld. Iedereen moppert dan ook en klaagt steen en been over de achtereenvolgende teleurstellingen die 't slechte, koude, zon arme weer ons brengt, 't is werkelijk afschuwelijk."

KATTEN KREGEN GEEN NAAM.......

Vandaag regent het. Gisteren ook. Net als de dag daarvoor. En de dag daarvoor gaf ook weinig opklaringen te zien.  Zo zie je maar weer, af een toe een beetje zon en een straaltjes water.......daarom vandaag een klein beetje gezelligheid, uit de tijd dat ik nog jong was en de kat me 's morgens, in bed, wakker maakte. De witte kat, met een groen en een blauw oog. Doof was hij ook. Of was het een zij. Geen idee. Mannetjes of vrouwtjes. Het was geen kwestie, toen, in mijn jeugd. Later, als je groot was, misschien.....Nu.......op 80 lentes en met weinig "asem".  Zegt de cardioloog" plaspillen", de oplossing...... voor hem, niet voor mij....Althans, niet deze pillen.  Ach er is geen kip die deze blog leest.......dus we gaan gewoon strompelend verder, door: op naar de honderd!

AFSCHEID

Groetjes, voor iedereen. Maija